การแต่งกายของเรานั้นเป็นสิทธิเสรีภาพ เราอยากจะแต่งองค์ทรงเครื่อง ด้วยเสื้อผ้าอาภรณ์อย่างใดก็ได้ บางครั้งอาจผิดธรรมเนียมฝืนมารยาทสังคมไปบ้าง ถ้าไม่ถึงขั้นอนาจาร ไม่เป็นการแต่งเลียนแบบเจ้าพนักงาน พระภิกษุสามเณรเพื่อ ให้คนอื่นหลงเชื่อ ก็ย่อมกระทำได้โดยไม่ผิดกฏหมาย อย่างไรก็ดีบุคคลที่ประกอบ อาชีพบางอย่าง ซึ่งต้องติดต่อสัมพันธ์กันักบประชาชนทั่วไปเป็นประจำโดยมาก มักเป็นงานบริการ ซึ่งบางครั้งมีมิจฉาชีพแฝงตัว เข้าไปหาลู่ทางก่อเหตุร้าย อาชีพ เหล่านั้นก็เช่นคนขับรถแท็กซี่ คนขับรถรับจ้างสาธารณะ รถโดยสารทัศนาจร หรือ แม้แต่วินมอเตอร์ไซค์ ก็จะมีกฏหมายกำหนดเครื่องแบบการแต่งกายไว้ เพื่อคุ้มครอง ผู้ที่โดยสารยวดยานพาหนะเหล่านั้น และจะได้กล่าวในตอนต่อๆ ไป